مهدیه آمل

بازخوانی ابعاد گوناگون حماسه اربعین به رهبری حسین ع

رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت ایام اربعین حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام در کتابچه «به رهبری حسین علیه‌السلام» ابعاد گوناگون حماسه اربعین در بیانات رهبر انقلاب اسلامی را مرور کرده است.

دریافت کتابچه

جایگاه اربعین حسینی از دیدگاه مقام معظم رهبری

مقدمه:
جایگاه اربعین حسینی از دیدگاه مقام معظم رهبری را با موضوعات، اهمیت اربعین و خصوصیت شهداء اربعین، رمز زنده‏ ماندن واقعه‌‏ى عاشورا از دیدگاه معظم له، تقویت بنیه دفاعی اسلام، بی‌ثمر ماندن توطئه دشمنان، پیام و عبرت اربعین برای رهروان واقعی سید الشهدا (علیه السلام) و تشکر رهبری از ملت مهمان نواز عراق را در این مقاله اشاره می کنیم.

اهمیت اربعین از دیدگاه مقام معظم رهبری
صرف اینکه چهل روز از شهادت شهید می‌گذرد، چه خصوصیتی دارد؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین حسینی یاد شهادت حسین علیه السلام زنده شد و این چیز بسیار مهمی است.

شما فرض کنید اگر این شهادت عظیم در تاریخ اتفاق می افتاد یعنی حسین بن علی و بقیه شهیدان در کربلا شهید می شدند، اما بنی امیه موفق می شدند همان‌طور که خود حسین را و یاران عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را در زیر خاک پنهان کردند، یاد آنها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهای بعد محو کنند.

ببینید در این صورت آیا این شهادت فایده‌ای برای عالم اسلام داشت؟ یا اگر هم برای آن روز یک اثری می‌گذاشت، آیا این خاطره در تاریخ هم، برای نسل‌های بعد هم، برای گرفتاری‌ها و سیاهی‌ها و تاریکی‌ها و یزیدی‌های دوران آینده تاریخ هم اثری روشنگر و افشا کننده داشت؟

اگر حسین(ع) شهید می‌شد، اما مردم آن روز و مردم نسل‌های بعد نمی‌فهمیدند که حسین (ع)شهید شده، آیا این خاطره چه اثری و چه نقشی می‌توانست در رشد و سازندگی و هدایت و برانگیزانندگی ملت‌ها و اجتماعات و تاریخ بگذارد؟اهمیت اربعین از کجاست؟

صرف اینکه چهل روز از شهادت شهید می‌گذرد، چه خصوصیتی دارد؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین حسینی یاد شهادت حسین علیه السلام زنده شد و این چیز بسیار مهمی است.

می‌بینید که هیچ اثری نداشت، بله حسین که شهید می‌شد، خود او به اعلی علیین رضوان خدا می‌رسید، شهیدانی که کسی نفهمید و در غربت، در سکوت، در خاموشی شهید شدند، به اجر خودشان در آخرت رسیدند، روح آنها فتوح و گشایش را در درگاه رحمت الهی به دست آورد.

اما آیا چقدر درس شدند، چقدر اسوه شدند، درس، آن شهیدی می‌شود که شهادت او و مظلومیت او را نسل‌های معاصر و آینده او بدانند و بشنوند، درس و اسوه آن شهیدی می‌شود که خون او بجوشد و در تاریخ سرازیر بشود.

مظلومیت یک ملت آن وقتی می‌تواند زخم پیکر ستم کشیده شلاق خورده ملت‌ها را شفا بدهد و مرهم بگذارد که این مظلومیت فریاد بشود، این مظلومیت به گوش انسان‌های دیگر برسد، برای همین است که امروز ابرقدرتها صدا توی صدا انداختند که صدای ما بلند نشود.

برای همین است که حاضرند پول‌های گزاف خرج کنند تا دنیا نفهمد که جنگ تحمیلی چرا به وجود آمد، با چه انگیزه‌ای، با دست که با تحریک که آن روز هم دستگاه‌های استکباری، حاضر بودند هر چه دارند خرج کنند.
به قیمت این که نام و یاد حسین و خون حسین و شهادت عاشورا مثل درس در مردم آن زمان و ملت‌های بعد باقی نماند و شناخته نشود. البته در اوائل کار درست نمی‌فهمیدند که چقدر مطلب با عظمت است. هر چه بیشتر گذشت، بیشتر فهمیدند.

در اواسط دوران بنی عباس حتی قبر حسین بن علی علیه السلام را ویران کردند، آب انداختند، خواستند از او هیچ اثری باقی نماند.

نقش یاد و خاطره شهیدان و شهادت این است، شهادت بدون خاطره، بدون یاد، بدون جوشش خون شهید، اثر خودش را نمی‌بخشد و اربعین آن روزی است که برافراشته شدن پرچم پیام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست.

حالا چه در اربعین اول، خانواده امام حسین علیه السلام به کربلا آمده باشند و چه نیامده باشند. اما اربعین اول آن روزی است که برای اولین بار زائران شناخته شده حسین بن علی به کربلا آمدند؛

جابربن عبدالله انصاری است و عطیه از اصحاب پیغمبر، از یاران امیر المومنین علیه السلام آمدند آن جا و جابربن عبدالله حتی نابینا بود - آن طور که در نوشته‌ها و اخبار هست - و دستش را عطیه گرفت و برد روی قبر حسین بن علی گذاشت و او قبر را لمس کرد و گریه کرد و با حسین بن علی علیه السلام حرف زد و با آمدن خود و با سخن گفتن خود خاطره حسین بن علی را زنده کرد و سنت زیارت قبر شهداء را پایه گذاری کرد. یک چنین روز مهمی است روز اربعین.

حرکت امام حسین علیه السلام براى اقامه‏‌ى حق و عدل بود:
«انّما خرجت لطلب ‏الاصلاح فى امّة جدّى ارید ان امر بالمعروف و انهى عن ‏المنکر ...»(بحارالانوار، ج 44، ص 329). در زیارت اربعین که یکى از بهترین زیارات است، مى‏‌خوانیم:

«و منح ‏النّصح و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من ‏الجهالة و حیرة الضّلاله».
آن حضرت در بین راه، حدیث معروفى را که از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل کرده‌‏اند، بیان مى‌‏فرمایند:

«ایهاالنّاس انّ رسول‏ اللَّه صلّى ‏اللَّه علیه و آله و سلّم قال: من رأى سلطانا جائرا مستحلّا لحرم ‏اللَّه ناکثا لعهداللَّه مخالفا لسنة رسول ‏اللَّه صلّى ‏اللَّه علیه و آله و سلم یعمل فى عباداللَّه بالاثم والعدوان فلم یغیّر علیه بفعل و لاقول کان حقّا على‏ اللَّه ان یدخله مدخله» (بحارالانوار، ج 44، ص 382).

تمام آثار و گفتار آن بزرگوار و نیز گفتارى که درباره‏‌ى آن بزرگوار از معصومین رسیده است، این مطلب را روشن مى‌‏کند که غرض، اقامه‌‏ى حق و عدل و دین خدا و ایجاد حاکمیت شریعت و برهم زدن بنیان ظلم و جور و طغیان بوده است.

غرض، ادامه‏‌ى راه پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم و دیگر پیامبران بوده است که:
«یا وارث ادم صفوةاللَّه یا وارث نوح نبىّ‏ اللَّه ...»( مفاتیح ‏الجنان، زیارت وارث‏) و معلوم است که پیامبران هم براى چه آمدند: «لیقوم ‏النّاس بالقسط». اقامه‌ى قسط و حق و ایجاد حکومت و نظام اسلامى.

اساساً اهمیت اربعین در آن است که در این روز، با تدبیر الهى خاندان پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم، یاد نهضت حسینى براى همیشه جاودانه شد و این کار پایه‌‏گذارى گردید.

اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلى، در حوادث گوناگون - از قبیل شهادت حسین‏ بن‏ على علیه ‏السلام در عاشورا - به حفظ یاد و آثار شهادت کمر نبندند، نسل‌هاى بعد، از دستاورد شهادت استفاده‏‌ى زیادى نخواهند برد.

درست است که خداى متعال، شهدا را در همین دنیا هم زنده نگه مى‏‌دارد و شهید به طور قهرى در تاریخ و یاد مردم ماندگار است؛

اما ابزار طبیعى که خداى متعال براى این کار - مثل همه‌‏ى کارها - قرار داده است، همین چیزى است که در اختیار و اراده‌‏ى ماست.
ما هستیم که با تصمیم درست و بجا، مى‌‏توانیم یاد شهدا و خاطره و فلسفه‏‌ى شهادت را احیا کنیم و زنده نگهداریم.