مهدیه آمل

شهید علی قاسمی

شهدای مهدیه آمل

«علی قاسمی» فرزند «نظامعلی» ۲۷ اسفند ۱۳۴۱ در آمل به دنیا آمد و در تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی مهران به شهادت رسید.

نام : علی

نام خانوادگی : قاسمی

نام پدر : نظامعلی

عضویت : بسیج

تحصیلات : دیپلم

یگان خدمتی : لشکر ۲۵ کربلا

مسئولیت : ادوات

شغل : بسیج

تاریخ شهادت : ۱۳۶۵/۰۴/۱۳

عملیات : کربلای ۱

موضوع شهادت : جبهه

محل شهادت : مهران

نحوه شهادت : جراحات وارده به بدن در اثر بمباران هوایی

گلزار : امام زاده ابراهیم آمل

*وصیت­نامه شهید علی قاسمی*

وَسارِعوا اِلی مَغفرَةً مِن رَبِّکُم و جنه عرضها السموات و الارض اعدت للمتقین

(آل عمران- ۱۳۳)

و بشاتبید به سوی آمرزش پروردگار خویش و به سوی بهشتی که پهنایش آسمان­ها و زمین را فرا گرفته است و برای پرهیزکاران مهیاست.

و اینک که بعد از مدت­ها دوری و فراق فیض حق­تعالی نصیب­ام گشت و با یاری حق­تعالی که توانستم حضوری هرچند کم در سنگرهای دفاع از اسلام عزیز و انسانیت مظلوم پیدا کنم کلماتی چند برای سفارش و تذکر می­نویسم تا سندی باشد بر عزم استوار امت قهرمان در ادامه این نبرد سرنوشت­ساز و نیز پیمان­نامه­ای دوباره با شهیدان انقلاب اسلامی عزیزمان که با رهبری­های خردمندانه امام عزیز و ایثارگری­های شهیدپرور وقتی که برای هدایت برظلم و استبداد ۲۵۰۰ ساله شاهی پیروز شود امروز در ادامه رسالت آزادی­بخش خود درگیر جنگی ناخواسته شده است.

دشمنان خفاش­صفت تاب نورافشانی خودشید عالم آرای اسلام را که اینک در سرزمین مسلمان مهدی (عج) طلوع کرده است، ندارد ولی نمی­دانند که فجر صادق، صبح نوید نابودی شب ظلمانی جهل و ستم را می­دهد. لذا با تحمیل این جنگ بر ما قصد خاموشی نور الهی را دارند غافل از آن­که شما ملت قهرمان در طی این چند سال با مقاومت دلیرانه خود یک بار دیگر پیروزی خون بر شمشیر را اثبات کردید و به فرمان امام عزیزمان به دنیا نمایاندید که سلاح­ها هرگز نمی­تواند با خشم مقدس و انقلابی ملتی مقابله کند. شما به دشمنان ما نمایاندید که آن­ها شاید بتوانند قلب ملتی را که به خداوند سبحان تکیه کرده است با تیغ بدرّند ولی هرگز نمی­توانند اراده آن­ها را برای رسیدن به فلاح و آزادی و استقلال از بین ببرند. اما بدانید که راه ما به اتمام نرسیده است. باید تا رسیدن به شهر توحید به حرم مطهر اباعبدالله الحسین با صلابت و استواری ایستاده­اید و از مصائب و مشکلات نهراسید زیرا که به قول شهید مظلوم بهشتی، بهشت را به بها می­دهند و به بهانه نمی­دهند.

اینک به ندای غریبی حسین (ع) بار دیگر در کربلای ما طنین­انداز شده است و عاشقان را دعوت به سفر کرده است. دروازه­های شهر جهاد منتظر قدم مشتاقان حق­تعالی است. بر مرد حق بسیار خطاست که در بستر خوشی و آرامش دنیا بماند و سعادت جاودانی جوار الله را با لذات دنیوی معاوضه کند. اسلام عزیز تکلیف ما را معین کرده است. حضور در جبهه و ادامه این دفاع مقدس تکلیف الهی ماست یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم. ای کاش ما در کربلا با شما بودیم و به فوز عظیم نائل می­شدیم.

در آخر سخنی چند با پدر و مادر دوستان و آشنایان:‌

پدر عزیزم و مادر مهربانم! ای که در این راه خدایی معلمی نیکو و شایسته برایم بوده­اید، از این­که نتوانستم نیکی­های شما را در این دنیا جبران کنم، بسیار شرمنده­ام و از شما حلالیت می­طلبم. إن­شاءالله که در از دست دادنم جامه صبر بپوشید و در مقابل هرگونه مشیت الهی باشید و ناراحتی بسیار از خودتان نشان ندهید و بدانید که

ما اصابَتهُ مِن مُصیبَته اِلّا بِاذن الله وَ مَن یؤمِن بِالله یَهدی قَلبه واللهُ بِکلِّ شَیءٍ عَلیهم.

هیچ رنج و مصیبتی نرسد مگر به اذن خداوند و هر که به خدا ایمان آورد خدایش او را به مقام رضا و تسلیم هدایت کند و خداوند بر همه چیز داناست.

و پیام همه یاران را تکرار می­کنم که «الدنیا دار ممر و لا دار المقر» و در این سفر درازی که در پیش داریم تنها یک چیز لازم است و آن هم تقوای الهی است. دنیا محل عبور و گذشتن است و نه محل قرار و ماندن.

به خواهران و برادرانم سفارش می­کنم که امام را تنها نگذارید و او را به جان مطیع باشید. مراقب باشید اعمالی که انجام می­دهید در جهت کسب رضای الهی و ایفای مسوولیت شرعی باشد و امیدوارم کاری بکنید که روز قیامت نزد اباعبدالله الحسین و زینب کبری شرمنده نباشید.

به همه دوستان و یاران صدیقم توصیه می­کنم که در راه بر حق­تان ثابت و بر سر پیمان خود با امام محکم و استوار باشید و بدانید که اگر دست­تان از دامن ولایت کوتاه شود از راه هدایت به دور افتاده­اید و دوستی­ها را بر اصول محکم اسلامی استوار کنید. و محفلهای گرمتان را باذکر خداوند سبحان و یاد شهیدان عزیز نورانی کنید. با روشن بینی و تحلیل قوی، رسالت خویش را در مقاطع مختلف به نحو احسن بشناسید و عمل کنید.و در همه اعمال­تان خداوند را ناظر بر احوال خود بدانید.

در خاتمه از یک یک دوستان و آشنایانی که موجبات ناراحتی ایشان را فراهم کردم، عذر می­خواهم و عاجزانه از ایشان می­خواهم که این بنده روسیاه را ببخشند. امیدوارم که در دعاهای­تان ما را یاد کنید و برای آمرزش گناهان کثیری که از روی جهالت و غرور مرتکب شدم در نزد خداوند برایم آمرزش بطلبید. به امید آن­که کینه­ها و عقده­ها و تنگ­نظری­ها جای خود را به صفا و وسعه صدر و تواضع بدهد.

به امید آن­که فتح­المبین دیگری در پیش داشته باشیم و این فجر را تا کربلا پیوند بزنیم إن­شاءالله که خداوند ما را جان­فدای رهبر عزیزم بگرداند و به آمرزش گناهانم مرگم را شهادت در راهش قرار دهد.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزای

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

چهارم شعبان المعظم۱۴۰۶

تاریخ ۲۵/۱/۱۳۶۵

هفت تپه –اهواز علی قاسمی