مهدیه آمل

پنجمین شب مراسم عزاداری حضرت فاطمه‌زهرا سلام‌الله‌علیها

پنجمین شب مراسم عزاداری ایام شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها امشب با حضور رهبر انقلاب اسلامی و جمعی از مردم، در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.

در این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین عالی به ایراد سخن پرداخت و سپس آقای مهدی سلحشور در رثای صدیقه کبری سلام‌الله‌علیها مرثیه‌سرایی کرد.

مراسم عزاداری شام شهادت حضرت فاطمه‌زهرا سلام‌الله‌علیها

همزمان با شام شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها مراسم عزاداری با حضور رهبر انقلاب اسلامی و جمعی از مردم، در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.

در این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین عالی به ایراد سخن پرداخت و سپس آقای میثم مطیعی در رثای صدیقه کبری سلام‌الله‌علیها مرثیه‌سرایی کرد.

مراسم عزاداری شب شهادت حضرت فاطمه‌زهرا سلام‌الله‌علیها

همزمان با شب شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها امشب مراسم عزاداری با حضور رهبر انقلاب اسلامی و جمعی از مردم، در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.

در این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین رفیعی با تشریح موضوع «جهاد تبیین» و ملزومات آن، به نقش حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در جهاد تبیین در شرایط خاص آن زمان پرداخت و گفت: امروز نیز جهاد تبیین یکی از ضروریات جامعه است و نقش حوزویان و علماء، معلمان، اساتید و رسانه‌ها بویژه رسانه ملی در این زمینه بسیار مهم و تاثیرگذار است.

در این مراسم همچنین، آقای محمود کریمی در رثای صدیقه کبری(سلام الله علیها) مرثیه‌سرایی کرد.

مراسم عزاداری شب شهادت حضرت فاطمه‌زهرا سلام‌الله‌علیها در حسینیه امام خمینی(ره)

همزمان با شب شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها امشب مراسم عزاداری با حضور رهبر انقلاب اسلامی و جمعی از مردم، در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.

در این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین رفیعی با تشریح موضوع «جهاد تبیین» و ملزومات آن، به نقش حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در جهاد تبیین در شرایط خاص آن زمان پرداخت و گفت: امروز نیز جهاد تبیین یکی از ضروریات جامعه است و نقش حوزویان و علماء، معلمان، اساتید و رسانه‌ها بویژه رسانه ملی در این زمینه بسیار مهم و تاثیرگذار است.

در این مراسم همچنین، آقای محمود کریمی در رثای صدیقه کبری(سلام الله علیها) مرثیه‌سرایی کرد.

مراسم عزاداری حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در حسینیه امام خمینی (ره)

با ذکر صلوات وارد شوید

عزاداری امام حسین (ع) : علامه امینی ( +عکس نوشته و پوستر)

سیره علما در محرم :شاید گریه سیری بکنم

 علامه امینی :

آقازاده علامه امینی، صاحب کتاب با عظمت الغدیر می گوید: پدرم که در تهران مریض و روی تخت خوابیده بودند، روزی فرمودند: رضا! من این داغ و عقده دلم را از کربلا نگشوده ام، من برای سیدالشهدا (علیه السلام) گریه سیری در عمرم نکرده ام، با خدا پیمان بسته ام که اگر خوب شدم، پنج سال در کربلا ساکن شوم، شاید گریه سیری بکنم و این عقده دلم را به پایان ببرم. (کیمیای هستی ، ص94)

منبع: کاری از روابط عمومی شهرداری کاشان ( منتظر المهدی)

دریافت پوستر

یاران عاشورایی: مسلم بن عوسجه (+عکس نوشته و پوستر)

عاشق پاکباخته؛ مسلم بن عوسجه

از احد تا حنین و از حنین تا جمل و صفین و نهروان، هزاران بار خورشید شمشیر او در مغرب قلبهای سیاه و سرهای تباه، فرو رفته بود. شبانگاه چهارم محرم به همراه همسر و فرزندش مخفیانه از کوفه به کربلای حسین پیوست. شب عاشورا سیدالشهدا (علیه السلام) به اصحاب فرمودند:

« هنگام نبرد و خون و شمشیر و پاره پاره بر خاک افتادن است. بیعتم را از شما برداشتم. بروید و فرصت شب را گریزگاه جان سازید.» 

مسلم بن عوسجه از جای برخاست و گفت:

« هرگز! به خدا سوگند، از تو جدا نمی شوم و با دشمنانت می جنگم تا آنگاه که نیزه ام بشکند. اگر هیچ سلاحی نماند، با سنگ خواهم جنگید  تا در رکابت جان بسپارم.»

روز عاشورا هنگامی که مسلم در نبرد با حرامیان به خون خود غلتیده بود، یار دیرینه اش  حبیب سرش را به دامان گرفت و خواستۀ او را جویا شد. مسلم، این عاشق پاک باخته، به سختی با انگشت به امام حسین (علیه السلام) اشاره کرد و گفت: « ای حبیب، وصیت می کنم که تا پای جان یاور و حامی او باشی.»

محمدرضا سنگری، آیینه داران آفتاب، ج2، ص849 تا 854

منبع: کاری از  آستان قدس رضوی

یاران عاشورایی: عمرو بن قرظه (+عکس نوشته و پوستر)

برادری در مقابل برادر: عمروبن قرظه

عمروبن قرظه، روز ششم محرم، از کوفه به خیل عاشقان ثارالله پیوست. برادرش علی بن قرظه نیز همراه سپاه عمر سعد  به کربلا آمد. دو برادر رودرروی هم قرارگرفته بودند. عمرو برادر خود را نصیحت کرد تا شاید به سید الشهدا بپیوندد اما نپذیرفت.
ظهر عاشورا که امام حسین (علیه السلام) به همراه اصحاب، نماز جماعت را به جا آوردند، عمرو و گروهی دیگر در صفی پیش روی نمازگزاران بستند تا از جان امام و اصحاب پاسداری کنند. نماز که به پایان رسید. عمرو بر زمین افتاد. نیم رمقی در او باقی مانده بود. وقتی سر خود را بر زانوی امام گذاشت، آخرین توانش را به کار برد و گفت: «آیا به پیمان خویش وفا کردم ای پسر پیامبر؟» امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

«آری عمرو، تو خوب یاری بودی. تو پیش از ما به بهشت رسیدی. سلام مرا به رسول خدا برسان. به او بگو مه من نیز اندکی دیگر، به دیدارش خواهم شتافت.»

محمدرضا سنگری، آِینه داران آفتاب، ج2، ص 939 تا 946

منبع:  کاری از آستان قدس رضوی

یاران عاشورایی: بشر بن عمرو (+عکس نوشته و پوستر)

ابراهیم کربلا: بشر بن عمرو 

 بشر بن عمرو از کوفه به امام حسین (علیه السلام) پیوست. روز تاسوعا پیکی از جانب کوفه به بشر خبر آورد که فرزندش عمرو در مرز ری به اسارت در آمده است و اگر اندیشناک و نگران سرنوشت اوست برای رهایی  اش باید سریع چاره ای بجوید.
کشمکش غریبی بود بین انتخاب ماندن و رفتن، عاطفه و عقل و کربلا و ری! در این اندیشه بود که امام رافت و رحمت او را فراخواندند: «خدایت رحمت کند بشر! تو یاور و دوستدار مایی. تو فداکار و وفاداری؛ اما بیعت خویش را از تو برداشتم. برو و برای رهایی فرزندت چاره ای بیندیش.» انگار تعلقی به دنیا نداشت که گفت:

« مولای من، نه، هرگز نمی روم. درندگان بیایان زنده زنده قطعه قطعه ام کنند، اگر از تو جدا شوم! من بروم و در این غربت و تنهایی رهایت کنم؟ ! بروم و عزیز پیامبر را به گرگان درنده و خون خواران این دشت بسپارم؟!»

سید الشهدا (علیه السلام) او را ستوده و فرمودند: « اینک که نمی روی، این پارچه های برد یمانی را به پسرت محمد بسپار تا در آزادی برادرش هزینه کند.»

بشر همچون ابراهیم (علیه السلام) از پسرش گذشت و لقاء محبوب و شهادت در راه معشوق را برگزید.

محمدرضا سنگری، آیینه داران آفتاب، ج2، ص 986، 987

منبع: کاری از  آستان قدس رضوی

یاران عاشورایی: عابس بن ابی شبیب شاکری ( +عکس نوشته و پوستر)

زخمی باران سنگ: عابس بن ابی شبیب شاکری

عابس بن ابی شبیب شاکری، پیک مسلم بن عقیل بود که خبر بیعت مردم کوفه را به سید الشهدا (علیه السلام) در مکه رساند. روز عاشورا هنگامی که عازم میدان شد. به حضور امام رسید و گفت:

« در این زمین  و زمان، هیچ کس نزد من محبوبتر از تو نیست. اگر گران بهاتر از خون داشتم تا تقدیم راهت کنم. دریغ نمی ورزیدم.»

عابس روانه میدان شد و دلیرانه شمشیر از نیام کشید. یکی از کوفیان فریاد زد: «به خدا سوگند هرکس به نبرد او رود، جان بر سر این کار نهاده است!» عابس مبارز می طلبید و هیچ کس جرئت مقابله نداشت که عمر سعد فریاد زد : سنگ بارانش کنید!»
زیربارش تیر و سنگ، ناگهان عابس کلاه خود از سر برافکند، زره از تن بیرون کشید و بر سپاه حمله برد. به هر سو هجوم می برد، از مقابلش می گریختند. سپاهیان از همه طرف محاصره اش کردند. با اصابت سنگ ها و تیرها خون از بدن عابس می چکید. سرانجام بدن خونین عابس بر زمین افتاد. لحظه ای بعد، سر عابس، با محاسن سپید خون رنگ، در دست ها می چرخید.

محمدرضا سنگری، آیینه داران آفتاب، ج2، ص827 تا 832

منبع: کاری از آستان قدس رضوی